Aktualna pozycja: HomeBlog o podatkach
Udostępnij przez LinkedIn Udostępnij przez Facebook Udostępnij przez Email

Nieściągalne wierzytelności – brutto czy netto? Cz. 2

W poprzednim wpisie omówiłem wyrok NSA z 16 lutego 2016 r. (sygn. II FSK 421/14). Zgodnie z tezą w nim zawartą, nieściągalne wierzytelności mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów (KUP) w kwocie brutto.  Wydawało się, że linia orzecznicza NSA uległa zmianie na korzyść podatników. Dotychczasowe orzeczenia mówiły bowiem o tym, że nieściągalne wierzytelności mogą być zarachowane w KUP jedynie w kwocie netto, a zatem bez podatku VAT.  Niestety, już parę dni później (24 lutego 2016 r.) NSA wydał kolejny wyrok (sygn. II FSK 3875/13), w którym powrócono do niekorzystnego dla podatników rozumienia przepisów art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o PIT (PITu) oraz art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT (CITu).  NSA uznał, że nieściągalna wierzytelność może stanowić KUP jedynie w kwocie netto.

 

Sąd stwierdził, że pomimo tego, iż podatek VAT stanowi element wierzytelności, to jednak zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 CITu nie podlega on zaliczeniu do przychodów należnych, a art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a CITu pozwala na zaliczenie do KUP tylko wierzytelności uprzednio zarachowanych jako przychody należne.  Tym samym wierzytelność podzielić trzeba na kwotę netto oraz podatek VAT, a następnie zaliczyć do KUP jedynie kwotę netto.  Odmienna argumentacja oznaczałaby, że na poczet KUP zarachowana może być także część wierzytelności, która nie stanowiła przychodu należnego.

 

Podatnik podniósł argument, że skoro ustawa o rachunkowości przewiduje wycenę należności i zobowiązań w kwocie wymaganej zapłaty (a zatem w kwocie brutto), to powinno to znaleźć odzwierciedlenie także w rachunku podatkowym. Niemniej jednak, zdaniem sądu, o uznaniu określonego przysporzenia za przychód lub wydatku za KUP, decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego, a nie regulacje ustawy o rachunkowości. Podniesiono także, że podatnik ma możliwość skorzystania z regulacji 89a ustawy o VAT (VATu), która pozwala dokonać korekty VAT w przypadku uznania wierzytelności za nieściągalną. Przepis ten wymaga jedynie, aby jej nieściągalność została uprawdopodobniona, co na gruncie podatku VAT oznacza, że wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności.

 

Warto także nadmienić, że już dwa miesiące później, tj. 26 kwietnia 2016 r., wydany został kolejny wyrok NSA (sygn. II FSK 901/14), w którym powtórzono te same tezy i argumentację.  Jak widać, co prawda dominująca linia orzecznicza jest niekorzystna dla podatnika, jednak nawet poszczególne składy NSA mają pewne wątpliwości dotyczące tego, czy nieściągalne wierzytelności należy zarachować w KUP w kwocie netto czy brutto. Nie można zatem przejść obojętnie obok tego, że NSA dostrzegł problem i w jego linii orzeczniczej pojawiły się pewne rozbieżności. Wydaje się, że zagadnienie to powinno zostać uregulowane Uchwałą NSA .

 

Photo by Paal Gladso

AUTOR WPISU
ksp
E: kancelaria@ksplegal.pl T: +48 32 731 68 50
ZOBACZ INNE WPISY TEGO AUTORA
ZOSTAW SWÓJ KOMENTARZ

KATEGORIE WPISÓW

NAJNOWSZE KOMENTARZE

ARCHIWUM WPISÓW

© 2023 KSP Legal & Tax Advice. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Przetwarzanie danych osobowych w KSP
zamknij chcę wiedzieć więcej
Ta strona używa technologii cookies (ciasteczek)
akceptuję Polityka prywatności