- EN
- x
Pracodawców znowu czeka gorący okres – rok 2019 przynosi liczne zmiany w przepisach oraz konieczność zastosowania nowych, nieznanych wcześniej rozwiązań. Zespół Prawa Pracy przygotował krótkie podsumowanie najważniejszych zmian wchodzących w życie po 1 stycznia 2019 r. Życzymy Państwu Szczęśliwego Nowego Roku!
Począwszy od 1 stycznia 2019 roku obowiązywać będą nowe regulacje dotyczące prowadzenia i przechowywania dokumentacji pracowniczej. Pracodawców czeka między innymi zmiana okresów przechowywania tej dokumentacji, zmiana zawartości akt osobowych oraz konieczność wypełniania obowiązków informacyjnych. Możliwe stanie się również prowadzenie dokumentacji w formie elektronicznej.
Prace nad ustawą zakładającą wprowadzenie Pracowniczych Planów Kapitałowych dobiegają końca. PPK przewidują udział pracodawców w systematycznym oszczędzaniu przez uczestników planów z przeznaczeniem środków finansowych na ich późniejszą wypłatę. Dla pracowników to w założeniu wyższe emerytury, dla pracodawców nowe obowiązki, formalności i koszty.
Sądy pracy mogą ustalać istnienie stosunku pracy w odniesieniu do osób zatrudnianych na umowach zlecania bądź o dzieło. Niedawne orzeczenie Sądu Najwyższego otwiera furtkę do podobnego przekształcenia umowy w odniesieniu do osób prowadzących działalność gospodarczą tj. samozatrudnionych.
W kolejnym wpisie dotyczącym zmian w przepisach ustawy o związkach zawodowych przedstawiamy nowe rozwiązanie prawne tj. możliwość weryfikacji liczebności związków zawodowych.
W naszym poprzednim wpisie informowaliśmy o nowelizacji ustawy o związkach zawodowych, która wejdzie w życie 1 stycznia 2019 roku. Dziś przybliżymy pierwszą (a zarazem najistotniejszą) zmianę tj. objęcie prawem tworzenia i wstępowania do organizacji związkowych osób nie będących pracownikami.
Szkolenia organizowane przez związek zawodowy w godzinach przeznaczonych na pracę nie stanowią czynności doraźnych, o których mowa w art. 31 ust. 3 ustawy o związkach zawodowych, a pracodawca nie ma obowiązku zwalniania pracowników od pracy w związku z takimi szkoleniami.
Sąd Najwyższy wydał niedawno ciekawe orzeczenie, w którym zakwestionował wymóg uzyskania przez pracodawcę zgody związków zawodowych na zmianę regulaminu wynagrodzeń. Stanowi to całkowite przełamanie dotychczasowej linii orzeczniczej, a także poglądów doktryny prawniczej w tym zakresie.
Dzisiejszy wpis jest ostatnim z serii dotyczącej procedury sporu zbiorowego. W poprzednich przybliżyliśmy „pokojowe” fazy sporu tj. rokowania i mediacje. Tym razem przedstawimy kilka uwag dotyczących najbardziej dotkliwego dla obu stron etapu, czyli strajku.
W poprzednim wpisie dotyczącym sporów zbiorowych wskazałem, że w przypadku wszczęcia sporu zbiorowego pracodawca powinien niezwłoczne podjąć rokowania ze związkami zawodowymi. Jeśli odmówi przystąpienia do rokowań, związki mogą zorganizować legalny strajk (z pominięciem tego etapu sporu zbiorowego). Jednak to do pracodawcy należy podjęcie decyzji o rozpoczęciu rokowań i może on wyznaczyć je w dogodnym dla siebie terminie.
W wielu przedsiębiorstwach wrzesień jest miesiącem wzmożonej pracy. Należy pamiętać, że jest to również ostatni miesiąc, w którym można – zgodnie z prawem – wysłać pracownika na zaległy urlop wypoczynkowy.
W kolejnym cyklu naszego bloga przedstawię najważniejsze zagadnienia związane z rozwiązywaniem sporów zbiorowych w zakładzie pracy. Na początek postaram się wyjaśnić w jakich sytuacjach mamy do czynienia ze sporem zbiorowym oraz jakie działania powinien w pierwszej kolejności podjąć pracodawca.
Zdarza się, że pracownicy nie przestrzegają zasad związanych ze zgłaszaniem i usprawiedliwianiem swoich nieobecności w pracy. Co może zrobić pracodawca w takich sytuacjach? Aby odpowiedzieć na to pytanie należy najpierw wyjaśnić, jak właściwie powinien zachować się pracownik. W pewnym uproszczeniu można stwierdzić, że istnieją w tym zakresie dwa główne, przewidziane prawem obowiązki.
Dość niespodziewanie w ostatnich dniach ubiegłego roku dokonane zostały zmiany w zakresie prawa pracy, które – w zasadniczej większości – obowiązują już od 1 stycznia 2017 r. Zmiany te wprowadzono ustawą z 16 grudnia 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców, a także w drodze nowego rozporządzenia w sprawie świadectwa pracy z dnia 30 grudnia 2016 r.
Ostatni kwartał roku to dla wielu pracodawców okres wzmożonej pracy i większego zapotrzebowania produkcyjnego. Zwykle wiąże się to ze zlecaniem pracownikom pracy w nadgodzinach albo w sobotę. Użycie słowa „albo” jest – w kontekście niniejszego wpisu – uzasadnione, gdyż uprawnienia pracowników w obu sytuacjach są zupełnie inne.
Przebywanie osoby znajdującej się pod wpływem narkotyków w pracy wiąże się z niebezpieczeństwem dla zdrowia i życia samego odurzonego pracownika, jak i współpracowników, dostawców czy gości. Problemem jest brak odpowiednich przepisów dotyczących kontroli pracownika na obecność narkotyków w organizmie. Co zatem robić? Jakie możliwości ma pracodawca, który zauważył podejrzane zachowanie pracownika? Czy może zlecić lub przeprowadzić testy na obecność narkotyków?
Niekiedy w ramach procesu rekrutacyjnego pracodawca kieruje do kandydata pismo zawierające warunki przyszłej umowy o pracę. Dotyczy to zwłaszcza wykwalifikowanych specjalistów, których trudno znaleźć na rynku pracy. Powstaje jednak pytanie, czy taki dokument tworzy dla stron zobowiązanie, czy też mogą one później odstąpić od podpisania umowy o pracę bez żadnych konsekwencji.
Niekiedy zdarza się, że powody nałożenia na pracownika kary porządkowej uzasadniają również wypowiedzenie umowy o pracę, bądź nawet jej rozwiązanie w trybie natychmiastowym. Czy zatem w sytuacji, gdy kilku pracowników dopuściło się identycznego przewinienia, pracodawca jest zobowiązany do ukarania ich w taki sam sposób? A może ma on swobodę wyboru stosowanych sankcji i może niektórych zwolnić z pracy, innych ukarać karą porządkową, a wobec niektórych ograniczyć się do nieformalnego zwrócenia uwagi? Czy w takiej sprawie pracownik może zarzucić pracodawcy dyskryminację?