Maj 2019

Brak prawa do odliczenia VAT przy zakupach przy użyciu kart paliwowych

15 maja 2019 r. został ogłoszony wyrok TSUE w sprawie C-235/18, pomiędzy spółką austriacką, działającą w Polsce poprzez spółkę zależną przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie.

 

Stan faktyczny

 

Spółka austriacka zajmuje się organizowaniem i zarządzaniem w zakresie zaopatrywania spółek zależnych w karty paliwowe wydawane przez różnych dostawców paliw. Pracownicy polskiej spółki dokonywali tankowania paliwa przy użyciu imiennych kart paliwowych. Spółka austriacka otrzymywała faktury za zakup paliwa z polskim VAT od polskich dostawców, a następnie wystawiała faktury na rzecz swoich spółek zależnych doliczając opłatę w wysokości 2%, m.in. na rzecz polskiej spółki.

 

Spółka austriacka wystąpiła o zwrot polskiego podatku VAT, jednak polski organ podatkowy w drodze decyzji odmówił spółce austriackiej zwrotu podatku VAT.

 

Spółka austriacka zaskarżyła przedmiotową decyzję, a sprawa ostatecznie trafiła do NSA. NSA wystąpił do TSUE z pytaniem, czy udostępnienie kart paliwowych oraz negocjowanie, finansowanie i rozliczanie paliw z wykorzystaniem tych kart, można uznać za transakcje udzielania i pośrednictwa kredytowego lub jako transakcje łańcuchowe dostawy paliwa.

 

Powyższa kwestia od lat jest przedmiotem sporów i rozstrzygnięć zarówno przez polskie sądy (np. sygn. I FSK 1292/12), jak również przez TSUE (np. w 2003 r., sygn. C-185/01). Wówczas TSUE stanął na stanowisku, że tankowanie auta na rachunek finansującego w ramach umowy leasingu stanowi kredytowanie paliwa, a nie dostawę towaru.

 

Treść wyroku

 

W wyroku TSUE podkreślił, że z dostawą towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Natomiast w przypadku kart paliwowych transakcja polega na udostępnieniu instrumentu pozwalającego nabyć paliwo od sprzedawcy. W sytuacji, gdy podmiot, który udostępnia karty paliwowe nie jest właścicielem towaru, ani nie dysponuje nim jak właściciel, nie można mówić o dostawie towarów. W rezultacie, mając na uwadze przepisy unijne – każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów, należy uważać za „świadczenie usług”.

 

Dodatkowo, w treści wyroku zostało wskazane, że wyrażenie „udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe”, należy interpretować szeroko i nie można ograniczać go jedynie do działalności instytucji finansowych i bankowych. Biorąc pod uwagę całą procedurę rozliczania kart paliwowych tj. comiesięczne faktury skierowane do spółki dominującej, refakturowanie, naliczanie opłaty stanowiącej 2% wartości paliwa, można uznać, że przedmiotowa transakcja stanowi rzeczywistą transakcję finansową, która jest zbliżona do przyznania kredytu.

 

Skutki wyroku

 

Z wyroku TSUE wynika, że podmiot zarządzający kartami paliwowymi, nabywając paliwo od jego dostawców nie ma możliwości odliczenia podatku VAT, gdyż świadczy usługę zwolnioną z VAT. Oznacza to też, że klienci firm oferujących karty paliwowe, również mogą mieć problem z odliczeniem VAT  – faktura od podmiotu zarządzającego kartami w myśl wyroku TSUE nie powinna zawierać podatku VAT. O ostatecznej klasyfikacji świadczenia podmiotu zarządzającego kartami – jako dostawy towarów (co do zasady opodatkowanej VAT) lub świadczenia usług finansowych będą decydować jednak szczegółowe zapisy umowne. Tym samym, pierwszym krokiem w identyfikacji ewentualnego ryzyka, zarówno po stronie podmiotów zarządzających kattami, jak również ich klientów, powinna być szczegółowa analiza tychże umów.